KABASHËT E PARË ME PUNË JASHTË KOSOVËS

Në vitet e 60-ta të shekullit XX kabashët për shkak kushteve të vështira ekonomike dhe në pamundësi për të gjetur punë në Kosovë u detyruan të kërkojnë punë në rajonet më të zhvilluara të Jugosllavisë. Daljet e para si punëtorë krahu ishin në fushat e Banatit (Vojvodinë).  Ata me fitimet e tyre siguronin ekzistencën për familjet në Kabash. Gati të gjithë kabashët të moshës për punë në vlugun e punëve bujqësore në Vojvodinë me një torbë në dorë  dilnin në këmbë në Ferizaj dhe merrnin trenin për në Beograd. kurse prej Beogradit vazhdonin me autobus deri në fushat e Banatit. Atje banonin në sallashe (shtëpi në prona bujqësore me hambarë e vende për mjetet e punës), larg vendbanimeve. Aty flinin dhe improvizonin kuzhinën ku përgatitnin drekat e darkat (kryesisht fasule e patate) vetë me radhë.   Mbas disa vitesh kabashët të ndihmuar nga njëri tjetri dolën për të punuar në Austri, Gjermani e Zvicër se fitimet ishin më të mira. Më punën e tyre arritën të përmirësojnë jetën e familjeve në Kosovë. Fituan përvoja të reja, investuan në shkollimin e fëmijëve, ndërtuan shtëpi të reja, prunë veturat e para e mjete tjera të punës: blen traktorë e vegla tjera bujqësore, orendi, shport elektrik, frigorifere, lavatriqe etj. Po përmend këtu ata që hapën rrugën e daljes jashtë: Nevzad Nebi Zeqiri 1933-,1972, Muharrem Shukri Misini, Sylejman Mehmet Zeqiri 1930-2005, Zekir Bekë Zeqiri, Elez Ismajl Selmani, Mejdi Shukri Misini 1930-1968, Hamdi Xhelili, Megjit Mehmet Zeqiri, Habib Ahmet Agushi 1936-2016, Aziz Gjemajl Azizi 1942-2013, Emin Brahim Sallahu, Beqir Sallahu, Rrahman Shukri Misini 1938-2017, Osman Jahi Selmani 1934-2001,  Rrustem Ramë Januzi,  Ibish Rrahim Ibishi, Ali Rrahim Ibishi, Mejdi Izet Qerimi 1943-1979, Ejup  Shaip Jashari, Sejdi Ramadn Aliu, Nuhi Jahi Selmani, Ramiz Sallahu, Sami Ramadan Aliu 1937-1998, Agush Ahmet Agushi, Rafiz Shaip Azizi, Milaim Nazmi Deliu, Zahir Mehmeti, Etem Sadiku, Nuhi Hysni Shabiu, Ismajl Jetish Jetishi, Daut Baki Nebiu, Rexhep Jetish Jetishi, Qazim Ilazi, Fadil Halim Haliti, Shyqeri Nebi Sallahu,  Hebib Elmazi ....

Vojvodine, 1960//64. Ne foto Muharrem Misini, Nevzad Nebi Zeqiri, Mejdi Misini e Hajrush Zeqiri. (Hajrush kish shkuar per vizite)

Vojvodine, ne vitet 1960-ta. Ne foto; Aziz Azizi, Rrustem Januzi, Rrahman Misin, ulur Muharrem Misini, nje shok i Budrikes dhe Elez Selmani

Vojvodine, ne vitet e 60-ta. Ne foto; Emin Brahim Sallahu,, Aziz Gjemajl Azizi, Megjit Mehmeti , Isak Shema, ulur; Muharrem Shukri Misini, Hajrush Rexhep  Zeqiri, Mejdi Shukri Misini, Habib Ahmet Agushi dhe Nevzad Nebi Zeqiri.  (Hajrushi e Isak Shema ishin ne vizite)

Austri, mbarim i viteve te 60-ta. Ne foto: Ibish Rrahim Ibishi, Nevzad Nebi Zeqiri , nje shok i Sllatines dhe Milaim Nazmi Deliu

Sylejman Mehmet Zeqiri

Mejdi Izet Qerimi

Sami Ramadan Aliu

Ismajl Jetishi- Kabashi 1941-1996

Auckland, 2018

PS; Vërejtjet (plotësimet)  i mirëpres.

MADHËSHTIA E NOLIT

Këto ditë dëgjova një video incizim me zërin e Fan Nolit live të postuar në FB  dhe më fascinoi për atë që thoshte eruditi.  Heu, mendova sa i madh ishte ai karshi intelektualëve tanë të sotëm xheloz, inatçi e shpirtvegjël, që zi e terr flasin e shpifin për njëri - tjetrin. U kënaqa për gjithë kohën sa fliste për vetën, Shoqatën “Vatra” në Amerikë, çështjen shqiptare e mendjendriturin  Faik Konica me aq saktësi, realizëm, ëmbël e humor. Me Faik Konicën pati mospajtime rreth punëve të Shqipërisë dhe i përmendi “kusuret” e tij që i kishte pa i veshur edhe të tjera dhe vazhdoi me simpati për kontributin e  madh të Konicës në fushën e publicistikës, letërsisë e kulturës shqiptare.  Një intervistë me një poet tonin të njohur para sa vitesh  në pyetjen e gazetares se cili nga shkrimtarët shqiptarë meriton të kandidohet (propozohet) për çmimin NOBEL më ka ra ta shoh tek ngulfatej e i merrej goja atij nga shpirtvogëlsia pamundur  të përmend një emër nga shkrimtarët shqiptarë, duke sjellë  rrotull e rrotull përgjigjen deshi të thoshte sikur vetëm ai e meritonte këtë se  të tjerë ne shqiptarët nuk kemi. 

Auckland, korrik 2018