AS TURR, AS JAZ

Opinionisti Sabit Avdyli ka komentuar gjendjen aktuale politike në Kosovë.
Ai thotë se partitë politike janë në situatën që ai e quan as turr as jaz dhe se ato janë të mbushura me inate, ambicie të sërmura, përcjell Bota sot.

Lexojeni shkrimin e tij:

Në kohën e rinisë time para se të fillonte gara e sillnim në ajër një monedhë  metalike se kush do të jetë i pari dhe ndodhej monedha të binte në teh as - as (as turr, as jaz, as mar, as prapë) . Në ketë pozitë as-as  janë partitë e dala  nga zgjedhjet e fundit, plus inatet, plus ambiciet e sëmura, plus lista serbe,  plus  mediet argatë të politikës, plus nepotizmi, plus  mentaliteti rajonal, plus interesat  po  mbyllin të gjitha rrugët për formimin e  institucioneve të R. së Kosovës.  Shtyrja me bërryla, gjetja vrima në Kushtetutë,  Rregulloren e punës së Kuvendit,  vendimi i Gjykatës kushtetuese 2014,  gjetja e kimes në vo, siç thuhet,   po vazhdon.   Pozicionet e ngurta të partive trashin të këqijat dhe po pëson shteti e populli në të cilin thirren rrejshëm  të pozicionuarit. He sikur kjo këmbëngulësi, qëndresë e luftë për të mbetur në pushtet, marr pushtetin të bëhej në  çuarjen përpara të  ekonomisë, kulturës, shkollës, shëndetësisë, drejtësisë, njohjeve, gjetjen e të vrarëve, dialogut me Serbinë, mirëqenien,  mbrojtjen  e ruajtjen  e ambienti të shtetit do të ishte më shumë se bukur.

Gazeta "Bota sot" MË: 5 GUSHT 2017 NË ORA: 08:43

Sabit Abdyli

OPINIONE

E hënë, 07 gusht 2017
NGA: SABIT ABDYLI MË: 7 GUSHT 2017
Kush na çarti
Aty ku ishim më të fortë e qendrëstar, aty ku s'kishte daltë as limë të na hajë, aty ku na lakmonin e xhelozonin miqtë e armiqtë, si: familja e martesat e qëndrueshme, harmonia, respekti, dashuria për vendin, për librat, shkollën, shqiptarizmin. Jemi në tatëpjetën më të madhe mu në kohën kur duhej të jemi në ngjitje si shtet e komb.
Tatëpjeta  vazhdon dhe ka rrezik të thyejmë hundë e buzë e të humbim hapin me kohën.
Ç'janë këto ndarje të porositura me fonde të majme nga ata që nuk na duan, nga ata që me shekuj punuan për te na zhbi nga faqja e dheut.
Kush na çarti harmonin ndërfetare, kush na çarti harmonin brenda familjes, kush na çarti dashurinë e respektin për gasterbajterin, shqiptarin, historinë, heronjtë, dasmat, veshjen, emrat, këngën e vallen bash shqip,  kush çarti partitë tonat sa të urrejnë për vdekje njëra- tjetrën dhe bëhen me ata që nuk lanë dy gurë bashkë vetëm për ta  ngulfatur e nda Kosovën, me ata që nuk kërkuan falje për gjithë ato vrasje, shkatërrime, me ata që fshehën  e mbuluan me beton të vrarait.
Bota sot

BAGËTIA E IMËT NË ZELANDËN E RE OSE "DELET NE SHTEPINE E TYRE"

Shkrimi i botuar ne gazeten periodike "Drini", gusht, 2017

Me të arritur pas 24 orë fluturimi me avion mbi ishullin e quajtur Zelandë e Re u fascinova  nga  ato që shihja poshtë avionit; kodra  mbuluar me bar, drunj gjigantë,  ujët e Paqësorit futur në thellësi të tokës me pamje si  lëkurë e shtrirë  e  leopardi. Në avion mes udhëtarëve tjerë ishim 42 refugjatë shqiptarë që po vinim në Zelandën e Re (29 tetor 1999).  Sa më shumë ulej avioni vëreja dele gjithandej kullosave pafund dhe një si fiksim me mbeti  në mendje për të mësuar më shumë në lidhje me bagëtinë  e imët në Zelandën e Re. Me rastin e udhëtimeve kur has  dele , edhe sot, për kënaqësinë time ndalem  t'i shoh tek kullosin qetësisht ashtu trupmadhe e  të shëndosha, një dele këtu është sa dy dele tonat në Shqipëri (Shqipëri i them edhe Kosovën) .

Delet e para në Ishullin e largët kanë ardhur diku mes viteve 1773 dhe 1777 dhe përdoreshin si ushqim për peshkatarë në Mana (ishull pranë Wellingtonit). Koloni Johnny Jones në vitin 1840 importoi një numër të konsiderueshme delesh me anije nga Sidnej (Australi). Ai hasi në shumë vështirësi gjatë importimit. Fermeri  i përmendur mori toka me qira nga vendësit dhe nga ky vit numri i kopeve të deleve ishin në rritje dhe disa vite më vonë, pikërisht në vitin 1882 nis  eksportimi i mishit të ngrirë së pari në Angli.  Racat ishin ajo MERINO dhe ROMNEY. Në Ishullin e verior raca Romney ishte e favorizuar. Zelanda me kullosat e bollshme gjatë gjithë vitit ka kushte  ideale për rritjen e deleve.   Duke parë përfitimet e mëdha ekonomike intensifikohet puna në ngritjen e fermave në gjithë vendin. Gjatë shekullit XIX malli kryesor eksporti ishte leshi i dhenve për të arritur kulmin në vitin 1960 që  përbënte mbi një të tretën e të gjitha të të ardhurave nga eksporti.  Në vitin  2007, Zelanda e Re kishte përafërsisht 39 milionë dele, rreth 10 dele për çdo banor  të saj.   Këto vitet e fundit ka ra ndjeshëm numri  deleve. Zelandezët ecin me kohën dhe gjithçka llogarisin me laps, tani kanë ngritur edhe ferma buallicash, dhish, drerësh, shpezësh, bletësh etje. të kërkuara  nga tregu i jashtëm. 

Sabit Abdyli, Auckland