-Politika nuk njeh as mik, as armik, veç interes
-Liria ka emrin e , secilit që dje sot, nesër e përherë i ka rrahur e rreh zemra shqip
-Sheh hajni hajnin e bahet edhe ma hajn-Sheh hajni hajnin e bahet edhe ma hajn
-Për politikanin mos bëjë as lum, as kuku se nuk i dihet.
-Fytyra është në dorën tënde.
-Jeta ka kuptimin çfarë i japim.
-Dija fle në libra, duke lexuar e zgjon.
-Për atdhetarin atdheu është më shumë se jeta.
-Mendësi e jona; gjithçka fillon “me mue”, shteti, kombi, liria, kultura, dija etj. Me ja heq nga fjalori fjalën “unë” shqiptarit të sotëm, mbetet pa gojë.
-Së pari shih veten, pastaj ...
-Me u ba milioner me punë të ndershme, hamalli ish ba ma milioneri prej krejt milionerëve
-Prej setërmbajtësit e të shiturit mos prit të jetë vetja, ai leh e kafshon veç kur i thonë, "kape".
-S’po ja lëshon kush ma budallës udhën si ktyne heresh.
-Qeni i uritur edhe të zotin e tij e leh.
-Tjetrit edhe bënë t’ja falsh gabimin, por vetes asnjëherë.
-Të keqit edhe nëse për çfarëdo arsye nuk mund t‘i thuash
“i keq”, së paku mos i thuaj
“i mirë”.
-Secila e zezë e ka një të bardhë dhe anasjelltas.
-Rrallë ose hiç nuk mund të gjesh diçka krejt, bash krejt zi ose krejt, bash krejt bardh.
-Politikanët e argatët rreth tyre, që punojnë me bark e për bark e bëjnë për vitra popullin e shtetin.
-Po u mashtrove për herë të dytë, faji është i yti.
-Kur nuk mund ta largosh të keqen, ikë prej saj!
-Sa me nji hu sa me nji tjetër, njeni do t’i ngulet patjetër.
-Politikanët (shumica) shtetin e shohin me instinkt të lopës si grazhd me hangër e me pi qyl.
-Pa harxh nuk gatuhet laknueri.
-Po të ishin shi premtimet e politikanëve , jo vetëm toka do të përmbytej, po edhe rrugët do të shndërroheshin në lumenj.
-Sa herë jam ulur të shkruaj pa pasur ndonjë thirrje e ngacmimi përbrenda ose së jashtmi, jam ulur kot.
-Shokët e moçëm janë si këpucët e vjetra, të rehatshme e nuk të vrasin.
-Primitivi edhe një palë nallane nëse ja blen nënës së vet e reklamon për vepër patriotike dhe jo si detyrim që ka ndaj prindit.
-Jetim je kur nuk ke shtet tandin, jo kur të vdes prindi. Halit Kabashi 1878-1949
-Të vërtetën, po nuk e tha poeti mbetët e pathënë!
-Për poetin fjala është gjithçka e gjithçka në fjalë.
-Dinjitet d.m.th. të mos kesh nevojë të fshehësh e redaktosh biografinë (të kaluarën) tënde, qoftë edhe për një presje.
-Po ndodhi të prishen ata që duhen fort, prishen fort!
-Njerëz, përmbahuni nga fjalët e mëdha (n’hava) për njerëzit e vegjël, përmbahuni nga njollosjet e paqena për njerëzit e mirë se në të dyja rastet errësoni të vërtetën dhe ulni vetën.
-Shqiptari kah shkon vendlindjen (saçin për flija) me veti e merr.
-Libërshkrues, lexoni libra para se të shkruani libra!
-Intelektuali ndriçues gjithmonë është vetja, nuk shitet as nuk blihet dhe vdekja nuk e vdes!
-Brenda malit mund të shohësh lisat, por jo edhe malin.
-Të jetosh ndershëm është vështirë, por bukur.
-Pema e lirisë mbëltohet me ninullat në djep, ujitet me djersën e mësuesve idealist dhe lulëzon me gjakun e të rënëve!
-Debatet duan dije, argumente e kulturë.
-Kur do të vlerësojnë politikanët pa lëvdata n'hava bashkë partiakun e liderin dhe pa urrejtje e shpifje kundërshtarin. Kur?
-Sa shumë kem nevojë të kulturohet politika, dhe jo vetëm politika.
-Jetojmë në kohën e gjithçkaje racionale e të llogaritur me laps, prandaj gjithë ata që duan të ju dëgjohet fjala, intervista, lexohen shkrimet, të mos zgjaten e stërgjatën në paraqitjet e tyre. Pak e cak!
-Edhe populli thotë: Llafet shumë janë fukarallak. Etiketimet e sajuara s'kanë të ndalur me të vetmen tendencë për të barazuar të gjithë politikanët, partitë, liderët etj. se janë: "merre njanin e mëshoj tjetrit" dmth. të njëjtë. Kjo bëhet me të vetmin qëllim të heshtet populli, me moton: "rrini rehat se mirë jeni me neve se ata tjerët janë ma i zi se na".
-Cilado qofshin rrënjët tua, të tuat janë, po hoqe dorë nga to, je fals dhe nuk mund të jesh ai ndryshe që pretendon të jesh.
-Cilado qofshin rrënjët tua, të tuat janë, po hoqe dorë nga to, je fals dhe nuk mund të jesh ai ndryshe që pretendon të jesh.
-Pranimi i etnisë, gjakut e gjuhës prej nga vjen nuk të bëjnë më pak mysliman, katolik, ortodoks ..., përkundrazi të nderon për respektin dashurinë që ke ndaj vetes e paraardhësve tu.
-Avash se bëhet mirë edhe te ne, vetëm sa ta gjejë fijen e lëmshit politika dhe ... i them mikut. S'është në pyetje e humbja e një fije, me kundërshtoi ai, po humbja e krejt lëmshit.
-Te e kajtmja në modë Simpatizanti partiak nëse do t'i mbet besnik liderit e partisë së tij duhet ndërruar bindjet më shpesh se këmishën.
-Gjithnjë e më shumë po më mbushet mendja se politika jonë më shumë se gjithçka tjetër është folkloro, rajonalo, vasalo-rrahogjokso-inato-intereso-klanoro-guporo mashtrim.
-Merrni me mend, çfarë qetësi e madhe do të ishte (mbretëronte), sikur të flisnim vetëm për gjërat që dimë.
-Më shumë se trimëri është me dit hallin tënd.
-Arsimimi është i kushtueshëm, mos arsimimi edhe ma i kushtueshëm.
-Durimi edhe hekurin e lodh.
--Në pleqëri nuk kanë rëndësi vjetët, po kënd ke afër.
-Përpara se ta ndryshosh boten, ndrysh veten.
-Pleqëria është privilegj, qe nuk e gëzojnë te gjithë.
-Sinqeriteti është I kushtueshëm përherë, por ne kohe krizash behet edhe me I kushtueshëm.
-Dikur e mira me të mirë të kthehej, tash vetëm dhembjen ta kthejnë, të mirën e mbajnë për veti.
-Ka ndërruar situata: përpara gratë etj. ziheshin te gardhi tash në fb.
-E mira e shkarravinave të mia është se i shkruaj shkurt, krejt shkurt.
-Njerëz, përmbahuni nga urimet me copy paste me foto e të huazuara se janë më pak urime ose hiç urime!
-Asgjë nuk mund të dëgjoni prej setërmbajtësve e varësve të liderëve përtej asaj që mendon lideri.
-Diplomat e titujt e blerë, fituar me servilizëm e pushtet janë DIPLOMA E TITUJ TURPI e faqja e zezë e kombit.
-Kur shitesh s’je më vetja, je zagar i blerësit.
-Gratë më shumë frikësohen prej grave fqinje (shoqeve) kur ju vijnë për vizitë në shtëpi se restorantet prej inspektorit sanitar.
-Nëse do ta bësh diçka mirë e si do vetë, bëje vetë.
-Njerëz, te ne, nuk është e përçarë vetëm politika, por edhe intelektualët, rinia, studentët, akademikët, gazetarët, klerikët bile edhe ata brenda të të njëjtit religjion etj. Në pyetje janë, si te politika: përfitimet, xhelozia, injoranca e inatet primitive!?
-Dëshira e tepruar për përfitime pa zgjedhur mjete ka marrë rrugë. Rrugë nga ato me katër krosi e shpejtësi të pakufizuar. Me asgjë nuk ngopën, lufta për të siguruar me të gjitha djalin e djalit të djalit, çikën e çikës së çikës duke u ankuar pafund se nuk kanë, se rrogat e vogla, se ... Lypin, ankohen ... E kajtmja (ankesa) është lypje, e lypja vdekje thoshim në kohën kur mbetëm pa rroga në vitet 1990-1999 dhe asnjëherë të vetme nuk u ankuam. Tash, e kajtmja, zhvatja si asnjëherë tjetër në modë.
-Në demokracitë e brishta sukseset arrihen kryesisht përmes zvarritjes e dinakërisë.Rrenat më për hava thuhen gjatë fushatave zgjedhore.
-Më shumë se i madh është ai që e di se nuk di.
-Sjelljet e dhunshme me fëmijë etj. të dhunshëm i bënë edhe ata. Kam punuar mbi tre dekada në arsim dhe vëreja se fëmijët kishin gati 100% sjelljet e familjes prej nga vinin dhe në bazë të sjelljeve e dija të kujt janë.
-Bujari, d.m.th. të mbledhësh dashuri e dritë yjesh dhe t'i ndash me tjerët.
-Kam dëgjuar tek flitej në katund tim se para se me ardh partizanet në pushtet paskan premtue: kur të
vijmë ne në pushtet grunin njëherë keni me mbjellë dhe vjet për vjet e veç keni me korr. Kur erdhën edhe miellin në magje naj morën.
-Vetëm këshillat e njohuritë e dhëna të mësuesit me takt, qetësi e bindshëm, sjellja me kulturë e tij, brenda shkollës dhe jashtë saj, buzëqeshja, mbajtja e premtimeve, respektimi i orarit të punës mbeten e nguliten në memorie si shembull pozitiv tek fëmijët.
-GJENI MBROJTËS
Kokëfortësia për të qenë vetja dhe pa bindja; kohës, rrethanave, okupatorit dhe dëshira e madhe për të jetuar thjesht si zog mali brenda llojit të vetë, krejt lirshëm , pa detyrime dhe nën tutelën e askujt është gjeni që na mbrojti nga zhdukja si etni. Në kohë okupimi të bashkuar, kurse në kohë lirie me inate, lakmia e dëshira për të sunduar me çdo kusht e marrë të gjitha meritat për veten, na vonoi në bërjen e shtetit - shtet ku do të duhej të ishim faktor në Gadishullin Ilirik dhe jo vetëm në Gadishullin Ilirik.
-Urim kohe: Uroj ta kesh MERITUAR diplomën, titullin, çmimin, punën, detyrën etj. suksese!
-Puna 33 vjet me ditar në dorë më ka lënë shprehi, (do të doja ta harroj, por ...) më ndodh shpesh i mësoj edhe të mësuarit.
-Nuk mbet institucion, gazetë, shoqatë, klerik, intelektual, akademikë ... i (e) drejtë që mund t'i besohet. Të gjithë u shitën, u shndërruan në setërmbajtësa të dikujt për të fituar privilegje, tituj, pushtet e lekë.
-Burrëri është të shohësh te tjetri, qoftë ai edhe kundërshtari yt, jo vetëm të këqijat, por edhe të mirat.
-Rri shtrembër e fol drejt. (populli).
-Më i vlefshëm është një qortim i sinqertë i njeriut të mirë se njëmijë lëvdata të hipokritit.
-Në modë si asnjëherë tjetër u bë të shkruarit e biografive të mëdha për njerëz të vegjël.
-Brenda malit mund të shohësh lisat, jo edhe malin.
-Gëzimin, lumturinë, rehatinë, gjumin e ëndrrën mund ta gjesh vetëm brenda shtëpisë tënde , tjetërkund kot e kërkon.
-Fushata elektorale nëpër oda
-Oda shqiptare në mungesë të institucioneve të shtetit e lirisë në të kaluarën ishte më se e nevojshme të lozte funksionin e shkollës, zyrës, kuvendit, vendit të marrëveshjeve për platforma politike, luftës për çlirim etj., sot, të shfrytëzohet oda për fushatë elektorale duke pasur shtetin, institucionet, sallat, stadiumet, bulevardet etj. është keqpërdorim i saj.
-Provinciali thirret në krejt gjeografinë e historinë e bashkëkombësve të tij, por me shpirt e dije është në nivel të mëhallës e provincës prej nga vjen, i ngushtë dhe i kufizuar për gjithçka.
-Sa të trasha i kem maskat tregon proverbi: Me njohtë mirë tjetrin duhesh së pari ta kesh hangër nji thes krypë me te. Ta njohësh mirë shqiptarin s'ka nevojë ta hash një thes kripë me te, jepi pushtet dhe e sheh kush është.
-Krijuesi mediokër kur flet për kolegët e tij krijues, për të mbetur vetë i madh, lavdëron e përmend vetëm ata që janë më poshtë se ai.
-Njerëzit me ambicie të sëmurë për të qenë i madh (i parë) edhe kur mbërrijnë të bëhen të kamur, në shpirt mbetën të varfër, xheloz, arrogant e agresiv sidomos me miqtë që ja kalojnë me dije e autoritet, kurse me njerëz prej të cilëve i varet ekonomia (biznesi) vazhdojnë t'ju vardisen e bëjnë temena.
-Parullat edhe kur thuhen e shkruhen haptas kujdes nga to se prapa tyre fshihen pisllëqet nga më të poshtrat.
-Brenda një cikli me poezi mjafton dy-tri prej tyre të jenë pak më shumë se të mira dhe cikli është i mirë, ashtu siç është e mirë poezia që brenda saj, ka qoftë edhe një fjalë (varg) të qëlluar.
-Historinë po nuk e shkrove vetë, të tjerët ta dredhojnë sipas qejfit e interesit të tyre. Duke shkruar historitë e vogla (familjes, mëhallës, fshatit, qytetit etj.), kuptohet me dëshmi e fakte, shkruajmë (kompletojmë) historinë tonë të madhe.
-PA ARSYE
Në tel. i them djalit pse nuk je paraqit, u bam merak, ku mbete? I rritur jam, o babë, nuk humbi ...dhe për dy -tri ditë që nuk paraqitem s'keni pse të baheni merak ashtu pa arsye! Hee, kështu jemi ne prindërit, i thash, bahemi merak edhe pa arsye.
-Në pushtet zakonisht vijnë njerëz, që dinë të dredhin e zhdredhin, manipulojnë, shtyhen me bërryla, njerëz teneqe, pojo, jopo.
-As shekujt, as okupatorët nuk patën sukses në zhbërjen e qenies shqiptare, tamam kur mendonin ata se mbaruam, ndodhte ringjallja. Në gjene tona kemi një gjen mbrojtës si asnjë popull tjetër.
-Lidhja më e qëndrueshme mes njerëzve është interesi.
-Prodhim kohe: Kanë tituj, po s'kanë vepra!
-Gjetja shkak e gabime për ta ndëshkuar tjetrin (zgjatur veshin fëmijëve), ne shqiptarët i kemi edhe te lojërat e fëmijëve. Ju kujtohet ajo pyetja provokuese e të rriturve për fëmijët: "Çfarë uji i ke dhanë gomarit, të nxehtë apo të ftohtë?
-Në pushtet zakonisht vijnë njerëz, që dinë të dredhin e zhdredhin, manipulojnë, shtyhen me bërryla, njerëz teneqe, pojo, jopo.
-As shekujt, as okupatorët nuk patën sukses në zhbërjen e qenies shqiptare, tamam kur mendonin ata se mbaruam, ndodhte ringjallja. Në gjene tona kemi një gjen mbrojtës si asnjë popull tjetër.
-Lidhja më e qëndrueshme mes njerëzve është interesi.
-Prodhim kohe: Kanë tituj, po s'kanë vepra!
-Gjetja shkak e gabime për ta ndëshkuar tjetrin (zgjatur veshin fëmijëve), ne shqiptarët i kemi edhe te lojërat e fëmijëve. Ju kujtohet ajo pyetja provokuese e të rriturve për fëmijët: "Çfarë uji i ke dhanë gomarit, të nxehtë apo të ftohtë?
-Pa hy shtigjeve të panjohura nuk mund t'i njohësh ato.
-Po shkrove për ndonjë vepër të vogël (vepra të mëdha nuk kanë) të rastësishme të mirë të njerëzve me mentalitet mediokër duhesh ta rritësh e bësh më strateg se Skënderbeun, më të përkushtuar për të drejtat e njeriut se Nelson Mandela, më humane se Gonxhe Bojaxhiun etj, po e le më të vogël se të përmendurit, nuk i pëlqen atij.
-S'ka nder më të madh për mërgimtarin sa ta dëgjosh kur flet për politikën, historinë, bëmat e tij patriotike, sportin, artin, religjionin, mjekësinë, me një fjalë për të gjitha. Të flet me kompetencë, bindjen më të madhe se e ka mirë, se i di të gjitha. Sabri (durimi) jonë për ta dëgjuar është më shumë se terapi e ushqim shpirti e mendjeje për njeriun, i cili s'ka me kënd ta çel gojën në shtëpi ose ka po nuk e dëgjon kush.
-Shumica e njerëzve tanë janë me prirje që për një të rënë krahëve, për një pozitë, qoftë ajo edhe për të duk në podium afër liderit, nënshtrohen, përulën e shiten.
-PËRSOSMËRIA
Një piktor sa herë shkonte në vizitë te miqtë, të cilëve u kish dhuruar apo shitur piktura, brushën dhe ngjyrat i merrte me veti se gjithmonë kish për të shtuar ose hequr diçka në to.
-SHOKU I MIRË
Baba më ka pas thanë, shokun e njeh kur ta ndan mollën. Nëse pjesën e madhe e merr për veti: Hiqu prej tij. Ende po pres me gjet një shok (mik) që pjesën e madhe të mollës ma ndan mue!
-Këto ditë një shoku im i mirë, në kërkesat e tepruara të njerëzve të pafytyrë u përgjigj me thënien e popullit: “Ha bukë e le vend për ujë”!
-Vetë lavdërimet për tu shitur sikur je i madh, hapë sytë e tjerëve të të shohin ashtu siç je: i vogël, i ulët, hiç dhe mendjemadh.
-Në profilin tim kam në miqësi një kategori miqsh që lexojnë (shohin) çdo postim timin, por nuk thonë keq edhe kur ju duket keq, as nuk thonë mirë edhe kur ju duket mirë: keq, ju vjen keq, mirë, s’ju vjen mirë. Kryesorja më lexojnë, jam nën vëzhgimin e tyre, kjo ka rëndësi.
-E keqja është se dobësitë mikut e shokut ia themi pas shpinës, bile edhe të fryra, lavdet (të shumtën e herëve) false në sy. Do të duhej të jetë e kundërta.
-Martesa është zinxhirë në qafë, varet prej të martuarave sa do të jetë i rëndë ose i lehtë. (s.a)
-Kur kish pas vdek i pari Shkodrës, këtyne herësh, shkodranët paskan kënduar:: Mori Shkoder të mori gjoli, mbete n'dorë të Hasan Kokolit.
-Në modë sot janë, si asnjëherë tjetër: çervish antologjitë, mbrëmjet poetike – kanagjegji , akraballëk ndarje çmimesh, përfitimesh e zhvatje fondesh të shtetit, këngë cullako tallava dhe selfie inato -intereso koalicionet.
-Nuk gabojnë asnjëherë ata që nisen nga vetja!
-Rrallë ose fare nuk flas për sukseset e veprat e mia, më tha këto ditë një mik, thjesht nuk dua t’i shoh tek zverddhën, ju zihet fryma e mbetën pagojë xhelozët rreth meje.
-Shteti tamam shtet edhe mediet i ka tamam. Kam dëgjuar se qeveritë në Angli financojnë gazetën e vetë për ta kundërshtuar qeverinë për lëshimet, parregullsitë, gabimet etj., por gjithmonë me realizëm. Te ne mediet janë ose pro ose kundër. Ato pro me kokë në thes thurin vetëm lavde, kurse ato kundër më shumë shajnë e shpifin se tregojnë dobësitë e njëmendta të kundërshtarit.
-Dëgjove, i hëngër fjalët Kryemadhi! E kam dit që i ha dhe i luan, se, gjithmonë më fol për fytyrë e ndershmëri.
-Foto selfie, dashuri selfie, politikë selfie, gazetë selfie, zbulime selfie, krejt selfie .... tatari na raft në fije! Lëmsh e bëmë gjuhën!
-Të ardhurit në pushtet (të cilitdo krah, ngjyrë qofshin ata) me dredhi, shpifje, sharje për kundërshtarin, premtime në hava, pa programe pune të sinqerta, lëmsh e bëjnë shtetin.
-Asnjëherë budallallëku nuk u vlerësua si tash.
-Shqiptari, xhelozinë e smirën i ka vetëm për të vetin.
-TË GJITHË
Jetoj me një shtet konglomerat popujsh, kulturash, racash, veshjesh, fesh e gjuhësh dhe të gjithë janë të barabartë para ligjit, të gjithë ushqehen, festojnë, luten, jetojnë sipas traditave të tyre, por pa e penguar tjetrin dhe të gjithë janë të detyruar që nga kryetari e kryeministri, i punësuari e i papunësuari, i pasuri dhe i varfëri, nxënësi e studenti, ushtari e polici, fetari e ateisti t’i kryejë detyrimet deri më një ndaj shtetit.
-Shumicës së njerëzve u mungon sensi i masës , janë patetik e fals, sidomos për lëvdata në hava, vetëm ashtu "hajt sa me ta ba qejfin” , qoftë edhe kur krejt ndryshe mendojnë!
-Thonë se kur bëhen bashkë dy e më shumë njerëz edhe mund të xhelozojnë e grinden mes tyre, dy e më shumë kabashë, kur bëhen bashkë, kënaqen me humor e llafe.
-Japonezi, punën që bën tjetri, thotë; pse nuk e bëj edhe unë, punën që nuk e bënë askush, thotë; pse nuk e provoj ta bëj unë. Ne shqiptaret, e bëjmë të kundërtën. Punën që e bënë gjithkush, themi; pse ta bëj edhe unë, punën që nuk e bën askush, themi; s’kam si ta bej unë.
-Në Ballkan dimër përherë është për popujt, pranverë e verë e kanë vetëm mashtruesit, puthadorët dhe analfabetët e veshur me pushtet...
-Me rrush e çika të reja, gjithkush të ban konak!
-Baba jem, thoshte, kur ta bajsh nji punë, bane ashtu mirë, që puna me u dridh prej teje, jo ti prej punës.
-Në bazë të një individi nuk vlerësohet populli, kombi, grupi, rajoni që i përket atij, por në bazë të popullit, kombit, grupit, rajonit të cilit i përket mund të vlerësohet individi.
-Kohë e qullët, asgjë më nuk mbet drejt në këmbë!
-Dy mënyra përmes të cilave hapen rrugët e suksesit; t’i thuash të bardhës e zezë, dhe të zezës e bardhë.
-Ta vlerësosh tjetrin krejt zi, i zi je edhe vetë.
-Në politikë fitojnë njerëzit, që lëpihen.
-Lideri politik (tamam lider) për ta udhëhequr shtetin duhet të jetë i votuar përtej mëhallës, përtej katundit, qytetit, partisë e rajonit të cilit i përket.
-Po shkrove për ndonjë vepër të vogël (vepra të mëdha nuk kanë) të rastësishme të mirë të njerëzve me mentalitet mediokër duhesh ta rritësh e bësh më strateg se Skënderbeun, më të përkushtuar për të drejtat e njeriut se Nelson Mandela, më humane se Gonxhe Bojaxhiun etj, po e le më të vogël se të përmendurit, nuk i pëlqen atij.
-S'ka nder më të madh për mërgimtarin sa ta dëgjosh kur flet për politikën, historinë, bëmat e tij patriotike, sportin, artin, religjionin, mjekësinë, me një fjalë për të gjitha. Të flet me kompetencë, bindjen më të madhe se e ka mirë, se i di të gjitha. Sabri (durimi) jonë për ta dëgjuar është më shumë se terapi e ushqim shpirti e mendjeje për njeriun, i cili s'ka me kënd ta çel gojën në shtëpi ose ka po nuk e dëgjon kush.
-Shumica e njerëzve tanë janë me prirje që për një të rënë krahëve, për një pozitë, qoftë ajo edhe për të duk në podium afër liderit, nënshtrohen, përulën e shiten.
-PËRSOSMËRIA
Një piktor sa herë shkonte në vizitë te miqtë, të cilëve u kish dhuruar apo shitur piktura, brushën dhe ngjyrat i merrte me veti se gjithmonë kish për të shtuar ose hequr diçka në to.
-SHOKU I MIRË
Baba më ka pas thanë, shokun e njeh kur ta ndan mollën. Nëse pjesën e madhe e merr për veti: Hiqu prej tij. Ende po pres me gjet një shok (mik) që pjesën e madhe të mollës ma ndan mue!
-Këto ditë një shoku im i mirë, në kërkesat e tepruara të njerëzve të pafytyrë u përgjigj me thënien e popullit: “Ha bukë e le vend për ujë”!
-Vetë lavdërimet për tu shitur sikur je i madh, hapë sytë e tjerëve të të shohin ashtu siç je: i vogël, i ulët, hiç dhe mendjemadh.
-Në profilin tim kam në miqësi një kategori miqsh që lexojnë (shohin) çdo postim timin, por nuk thonë keq edhe kur ju duket keq, as nuk thonë mirë edhe kur ju duket mirë: keq, ju vjen keq, mirë, s’ju vjen mirë. Kryesorja më lexojnë, jam nën vëzhgimin e tyre, kjo ka rëndësi.
-E keqja është se dobësitë mikut e shokut ia themi pas shpinës, bile edhe të fryra, lavdet (të shumtën e herëve) false në sy. Do të duhej të jetë e kundërta.
-Martesa është zinxhirë në qafë, varet prej të martuarave sa do të jetë i rëndë ose i lehtë. (s.a)
-Kur kish pas vdek i pari Shkodrës, këtyne herësh, shkodranët paskan kënduar:: Mori Shkoder të mori gjoli, mbete n'dorë të Hasan Kokolit.
-Në modë sot janë, si asnjëherë tjetër: çervish antologjitë, mbrëmjet poetike – kanagjegji , akraballëk ndarje çmimesh, përfitimesh e zhvatje fondesh të shtetit, këngë cullako tallava dhe selfie inato -intereso koalicionet.
-Nuk gabojnë asnjëherë ata që nisen nga vetja!
-Rrallë ose fare nuk flas për sukseset e veprat e mia, më tha këto ditë një mik, thjesht nuk dua t’i shoh tek zverddhën, ju zihet fryma e mbetën pagojë xhelozët rreth meje.
-Shteti tamam shtet edhe mediet i ka tamam. Kam dëgjuar se qeveritë në Angli financojnë gazetën e vetë për ta kundërshtuar qeverinë për lëshimet, parregullsitë, gabimet etj., por gjithmonë me realizëm. Te ne mediet janë ose pro ose kundër. Ato pro me kokë në thes thurin vetëm lavde, kurse ato kundër më shumë shajnë e shpifin se tregojnë dobësitë e njëmendta të kundërshtarit.
-Dëgjove, i hëngër fjalët Kryemadhi! E kam dit që i ha dhe i luan, se, gjithmonë më fol për fytyrë e ndershmëri.
-Foto selfie, dashuri selfie, politikë selfie, gazetë selfie, zbulime selfie, krejt selfie .... tatari na raft në fije! Lëmsh e bëmë gjuhën!
-Të ardhurit në pushtet (të cilitdo krah, ngjyrë qofshin ata) me dredhi, shpifje, sharje për kundërshtarin, premtime në hava, pa programe pune të sinqerta, lëmsh e bëjnë shtetin.
-Asnjëherë budallallëku nuk u vlerësua si tash.
-Shqiptari, xhelozinë e smirën i ka vetëm për të vetin.
-TË GJITHË
Jetoj me një shtet konglomerat popujsh, kulturash, racash, veshjesh, fesh e gjuhësh dhe të gjithë janë të barabartë para ligjit, të gjithë ushqehen, festojnë, luten, jetojnë sipas traditave të tyre, por pa e penguar tjetrin dhe të gjithë janë të detyruar që nga kryetari e kryeministri, i punësuari e i papunësuari, i pasuri dhe i varfëri, nxënësi e studenti, ushtari e polici, fetari e ateisti t’i kryejë detyrimet deri më një ndaj shtetit.
-Shumicës së njerëzve u mungon sensi i masës , janë patetik e fals, sidomos për lëvdata në hava, vetëm ashtu "hajt sa me ta ba qejfin” , qoftë edhe kur krejt ndryshe mendojnë!
-Thonë se kur bëhen bashkë dy e më shumë njerëz edhe mund të xhelozojnë e grinden mes tyre, dy e më shumë kabashë, kur bëhen bashkë, kënaqen me humor e llafe.
-Japonezi, punën që bën tjetri, thotë; pse nuk e bëj edhe unë, punën që nuk e bënë askush, thotë; pse nuk e provoj ta bëj unë. Ne shqiptaret, e bëjmë të kundërtën. Punën që e bënë gjithkush, themi; pse ta bëj edhe unë, punën që nuk e bën askush, themi; s’kam si ta bej unë.
-Në Ballkan dimër përherë është për popujt, pranverë e verë e kanë vetëm mashtruesit, puthadorët dhe analfabetët e veshur me pushtet...
-Me rrush e çika të reja, gjithkush të ban konak!
-Baba jem, thoshte, kur ta bajsh nji punë, bane ashtu mirë, që puna me u dridh prej teje, jo ti prej punës.
-Në bazë të një individi nuk vlerësohet populli, kombi, grupi, rajoni që i përket atij, por në bazë të popullit, kombit, grupit, rajonit të cilit i përket mund të vlerësohet individi.
-Kohë e qullët, asgjë më nuk mbet drejt në këmbë!
-Dy mënyra përmes të cilave hapen rrugët e suksesit; t’i thuash të bardhës e zezë, dhe të zezës e bardhë.
-Ta vlerësosh tjetrin krejt zi, i zi je edhe vetë.
-Në politikë fitojnë njerëzit, që lëpihen.
-Lideri politik (tamam lider) për ta udhëhequr shtetin duhet të jetë i votuar përtej mëhallës, përtej katundit, qytetit, partisë e rajonit të cilit i përket.
-Faqet e internetit, FACBOOK etj. janë privatësi aq sa është edhe kafazi i artë (shtëpitë) në lojën BIG BROTHER. Dhe mirë që është kështu, çdo gjë transparente
-Kur ke shtetin (ama tamam shtetin) ke te gjitha: ke lirinë, punën, kombin, fenë, shkollën, shëndetin, të tashmen, të ardhmen, rregullin e qetësinë.
-Të folurit (shkruarit) qetë e me kulturë, vetëm teveqeli e merr (lexon) si frikë.
-Hapa albumin e fotove dhe po shikoja. Sa mirë më dukej veta në fotot e rinisë dhe për të mos u demoralizuar më këto fotot e fundit i lash t’i shoh mbas disa vjetësh.
-Mos më kërkoni në gjeti, në shkrimet e mia më gjeni, aty jam, krejt qysh jam.
-Kur ishim të varfër ushqimin më të shëndosh e kishim, ndonjëherë edhe i pamjaftueshëm, por kurrë nuk hëngrëm mish, pemë e perime të rritura, pjekura e ruajtura dhunshëm me preparate kimike .
-Kam dëgjuar se Luksemburgu nuk kish universitet, po ekspert, kuadro profesionistë me udhëheq shtetin si është më se miri i ka me bollëk. Kosova në secilën mëhallë ka hap fakultete po kuadro e ekspert pak ose hiç. Veça dynjas jemi dhe pikë.
-I bardhë si bora në maje mali me qenë, i ligu të zi të sheh!
-Mediokreti është ose servil ose arrogant dhe kurrë vetvetja.
- Gjithsecili ka një mall, mërgimtari ka plus edhe vendlindjen.
-Në demokracitë e brishta populli me votën e vetë të lirë zgjedh “shërbëtorët” e tij mbretër.
-Në emër të kulturës, kohës e emancipimit ose vetëm se mundet, ta torturoj e ul poshtë gruaja burrin, burri gruan nuk është kulturë e përparim, por është primitivizëm e mjerim.
-Në tokat shqiptare kush vjen në pushtet me te fillon rilindja, shteti, historia, përparimi, demokracia ... dhe kështu gjithmonë jem në fillim të bërjes shtet.
-Shqiptarët më shumë janë proletarë e internacionalistë se shqiptarë.
-Punë inatesh; elektoratin e partive shqiptare më shumë e gëzon humbja e partisë kundërshtare se fitorja e partisë së tyre.
Ata, që nuk nguten, mund edhe të mos fitojnë, por nuk humbasin kurrë
Kryefjala dhe fjala kyçe e programeve të partive shqiptare janë: premtimet n’hava, sharjet, shpifjet e trillimet për të përlyer e njollosur sa më shumë kundërshtarin e krahut tjetër.
-Keq që njerëzit e kulturës mësuan nga politika hipokrizinë dhe krejt njëjtë udhëheqin kulturën, si politikanët politikën.
-Pothuaj çdo herë i pa njohuri pritet si është i veshur, por përherë përcillet sa është i ditur!
-Analistët (shumica) janë plafa të paguar për të mbajtur nxehtë e mbuluar rrenat politikës!
-Shtëpia dikur ish e Zotit dhe e mysafirit, sot janë shndërruar në muze dhe shfrytëzohen vetëm me fjet në to. Ndejat, dasmat etj. në restorant.
-Po t’u larguan miqtë, reflekto për gabimet tua, qofshin ato edhe pa dashje!
-Gjithsecili po ta mbronte tjetrin nga vetja të gjithë do të ishin të mbrojtur!
-Po vërejtët ndonjë mik timin të jetë larguar nga unë, ju bëj me dije se faji nuk është i imi.
-Nga unë të ruaj unë.
-Politikanët në të kaluarën nxjerrshin (gënjenin, avancoheshin), duke u mbështetur te shoku Enver, shoku Tito , “idealet” e partisë në pushtet, tani kur të përmendurit nuk janë më, mbështetjen e gjejnë në folklor patriotizëm, blerja me para e titujve, korrupsioni, inkuadrimi në Bashkësinë Evropiane, “demokracia “, shpifjet për kundërshtarin, arroganca etj. dhe rrallë ose hiç, te puna, ndershmëria , profesionalizmi e dija .
-Kur të bëhesh për vitra edhe të keqit i dhimbesh!
