Në vitin 1970, në kohën kur po xhironte filmin në regjinë e Miomir Stamenkoviqit "Kurtha për Gjeneralin" në Sarajevë, Bekim Fehmiu, i cili luante njërin prej roleve kryesor, erdhi për vizitë në kazermën ku isha ushtar. Interesimi për ta parë, dëgjuar për së afërmi aktorin zgjoi kërshërinë e të gjithëve. Atë natë neve ushtarëve edhe kohën e gjumit na shtyn për një orë. Në sallën e madhe plot e përplot me ushtarë e oficerë Bekimi i shoqëruar nga një gjeneral armate ulur pranë tavolinës me buqeta lulesh përpara në podium, për dy orë rresht foli, u përgjigj në pyetje të të pranishmëve. Ushtarët, sidomos ne shqiptarët, dëgjonim gojëhapur. Unë, tha mes tjerash artisti, zëshëm dhe me krenari, jam shqiptar, i lindur rastësisht në Sarajevë, emri im ka domethënie vetëm në gjuhën shqipe ashtu siç kanë edhe emrat e vëllezërve e motrave të mia; Bashkim, Arsim, Fatmir, Shpresë ... Pastaj ai foli edhe për presionet nga producentët e filmave në Itali për t’ja ndryshuar emrin dhe origjinën me të cilat nuk u pajtua, qoftë ai ndryshim edhe për një germë të vetme. Në fund u afruam gjithë qejf rreth kolosit të artit kinematografik, bëmë fotografi dhe morëm autografe nga ai.
Sarajevë, 1970
Nga libri “Shkëlqim dhe tmerr” 2, 2012, Beograd, Bekim Fehmiu, faqe 380:
-Pse ju shqiptarët pas luftës (fjala është për luftën 1940/45) nuk u kthyet në Shqipëri – pyeti serbi 70 vjeçar. Mu kujtua pyetja e njëjtë e Jovan Mileqevit në Maribor. Tentova t’i përgjigjem. Po më ndali cimeri im, prit unë - Crnoputi Kovinac i mbajti leksion për shqiptarët si profesori im (dikur) Dr. Millosh Gjuriq. – Nëse dikush duhet të kthehet diku, atëherë ata duhet të jemi ne (serbet), jo shqiptarët. –ju përgjigj bashkëfshatarit. Në vitin 1926 (vazhdoi 70 vjeçari) kur u bë reforma agrare më kanë ofruar tokë gati falas nëse vendosem atje (Kosovë). Po nuk shkova.
Përktheu nga serbishtja s.a
 |
| Bekim Fehmiu |
Nga libri “Shkëlqim dhe tmerr” 2, 2012, Beograd, Bekim Fehmiu, faqe 380:
-Pse ju shqiptarët pas luftës (fjala është për luftën 1940/45) nuk u kthyet në Shqipëri – pyeti serbi 70 vjeçar. Mu kujtua pyetja e njëjtë e Jovan Mileqevit në Maribor. Tentova t’i përgjigjem. Po më ndali cimeri im, prit unë - Crnoputi Kovinac i mbajti leksion për shqiptarët si profesori im (dikur) Dr. Millosh Gjuriq. – Nëse dikush duhet të kthehet diku, atëherë ata duhet të jemi ne (serbet), jo shqiptarët. –ju përgjigj bashkëfshatarit. Në vitin 1926 (vazhdoi 70 vjeçari) kur u bë reforma agrare më kanë ofruar tokë gati falas nëse vendosem atje (Kosovë). Po nuk shkova.
Përktheu nga serbishtja s.a
No comments:
Post a Comment